ഒന്നിനും തന്നെ എന്‍റെ മനസ്സിനെ
സ്വസ്ഥതയുടെ പരതമ്യതയിൽ-
എത്തിക്കാനവുന്നില്ല-
ഇവിടെ  എൻറെയീ നാട്ടിൽ,
പിച്ച വെച്ചൊരെൻ പച്ചമണ്ണിനോ-
ഞാൻ നാട്ടുവലര്തിയോരെൻ
പനിനീർ പുഷ്പതിനോ-
ഏറെ ഞാൻ ഇഷ്ടപെടുന്നെരി നീലകടലിനോ,
ഒന്നിനും തന്നെ എന്‍റെ മനസ്സിനെ
അറിയാനാവുന്നില്ല-
പക്ഷെ മനസ്സിൽ നീറി പുകയുന്നോരീ-
തീ കനലുക്കൾ ഈ കറുത്ത കടലാസ്സിൽ -
കുത്തി കുറിക്കുമ്പോൾ മാത്രം -
എന്തൊക്കെയോ ഇതുവരെ ആരും
 നല്കാതോരാശ്വാസം
അതെനിക്കറിയാൻ ആകുന്നു...
എനിക്കെന്നും കൂട്ട് നീ മാത്രം....പിന്നെ....
എന്‍റെ ജീവൻറെ പാതിയും.
പലപ്പോഴും ഞാൻ പോലും തിരിച്ചറിയാത്ത  -
എന്നിലെ എന്നെ ഏറെ അറിയുന്നവൻ...
നിസ്വർതമയി എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നവൻ....

                                                അനു

പ്രണയം പിറവി എടുക്കുന്നിടത്ത് -
വിരഹവും ഉണ്ടാകും......
പിന്നീടത്‌ എപ്പോഴൊക്കെയോ-
ഏകാന്തതയായും മാറുന്നു..,
പ്രണയം നുകർന്ന അധരങ്ങൾക്ക്...
പ്രണയം അറിഞ്ഞ നയനങ്ങൾക്ക്...
പ്രണയം നിറഞ്ഞിരുന്ന ഹൃദയത്തിനു.....
വിട.....

എന്‍റെ കണ്ണന്....

ഈ ചാറ്റൽ മഴയിൽ..,

പുൽകൊടികളുടെ പൂങ്കാറ്റിൽ..,

കളഞ്ഞുപോയ വെള്ളാരം കല്ലുപോലെ..,

ദൂരെ ഏതോ അവ്യക്തതയിൽ-

വെറുതെ നിന്നെ കാണുന്നു ഞാനും....

                                            അനു.....