ബാല്യം  ... കുന്നികുരു  കൂട്ടിവെച്ചും.. മഞ്ചാടി  പെറുക്കിയും ...മഴവെള്ളത്തില്  തുള്ളിചാടിയും  നമ്മുക്കുണ്ടായിരുന്ന ജീവിതത്തിലെ സുവര്ണ കാലഖട്ടം....,മഴക്കാലത്ത്‌ കുളങ്ങളും, തോടുകളും കരകവിഞ്ഞ്  ഉണ്ടാക്കിയിരുന്ന   ചെറിയ  ചോലകളിൽ  പരൽ മീനുകളെ കൌതുകത്തോടെ നോക്കിനിന്നിരുന്ന ബാല്യം.....കണ്ണുകളിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്ന നിഷ്കളങ്കത....തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ ബാല്യതോടൊപ്പം അതും കൂടി നമുക്ക് നഷ്ടപെട്ടിരിക്കുന്നു...ആര്ക്കോ ഒപ്പം എത്താൻ എന്ന പോലെ ഉള്ള ഒട്ടപാച്ചിളിൽ.....,കവി പാടിയ പോലെ ,ഒരിക്കൽ കൂടി ഓർമകൾ നെയ്യുന്ന തിരുമുട്ടതെട്ടുവാൻ  മോഹം.....,

അനു 

ഇനിയും  ഒരുപാടു  ദൂരം  മുന്നോട്ടു പോകേണ്ടി

 ഇരിക്കുന്നു......,

ഇരുട്ടിന്റെ ഹൃദയം...,

ഇന്ന് എന്തെങ്കിലും എഴുതണം എന്ന് കരുതിഅല്ല ഈ താളുകൾ മറിച്ചുനോക്കിയത്...മനസ്സ് ഏതോ വഴികളിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുന്നു....
വിജനതകളിൽ....കൂരിരുട്ടിലെ ഈ വനത്തിലൂടെ ഉള്ള യാത്ര എന്നിൽ ഭയം ഉളവാക്കുന്നില്ല, ഒരു മരവിപ്പ് മാത്രം ലക്‌ഷ്യം നഷ്ടപെട്ട പോലെ...,ആ ഇരുട്ടിനെ  കീറി മുറിച്ചു മുന്നോട്ടുപോകുമ്പോൾ....ചെന്നായ്കളുടെ   ഓരിയിടൽ എനിക്ക് കേൾക്കാം, ചീവീടുകളുടെ കാതടപ്പൻ ശബ്ദം എന്റെ കാതുകളിൽ താളമില്ലാതെ മൂളുന്നു...,കാലുകളിൽ മൃദുലമായി കുളയട്ടകൾ സ്ഥാനം പിടിച്ചു കഴിഞ്ഞു....ഞാൻ മെല്ലെ  മുന്നോട്ടു തന്നെ  നടന്നു...കാര്മേഘഗൽ ഇന്ന് നക്ഷത്രങ്ങളെ പോലും മിഴുങ്ങിയിരിക്കുന്നു.... ഈ ഇരുട്ടിൽ ഞാൻ ആരെ ആണ് അന്വേഷിക്കുന്നത്....അറിയില്ല.....ആ മുഖം ഇന്നും വ്യക്തമല്ല......,എങ്കിലും ഈ യാത്ര എനിക്ക് തുടർന്നേ പറ്റു......,